بعد حدود 15 سال از شروع سیاست بانک مرکزی چین در بینالمللی شدن یوآن، نتایج آن به تدریج در حال ظهور است. در اواخر سال 2015، صندوق بین المللی پول، یوآن چین را بعنوان پنجمین ارز مهم در سبد اس.دی.آر[1] قرار داد. با ورود یوآن به سبد ارزی حق برداشت مخصوص بسیاری از بانکهای مرکزی جهان و موسسات مالی می‌توانند تبادلات مالی خود را به یوآن انجام دهند.
بطور کلی، کارکردهای اصلی استفاده از یوآن در تجارت، سرمایهگذاری و تامین مالی بینالمللی به شرح زیر است:
- استفاده از یوآن در سبد ذخیره ارزی بانکهای مرکزی؛
- استفاده مستقیم از یوآن برای پرداختهای مرتبط با تجارت خارجی؛
- کاهش تکیه بیش از حد به دلار و به تبع آن کاهش ریسک ناشی از تجارت دلاری و مقاومسازی اقتصاد در برابر شوکهای مالی؛
- کاهش هزینه تجارت از طریق عدم نیاز به تبدیل دو مرحلهای پولهای ملی به دلار و پرداخت کارمزد.
[1] SRD: Special Drawing Rights