ایجاد جذابیت برای نگهداری و کار با یوآن

در ابتدا حتی برای اشخاص چینی نیز نگهداری و کار یوآن چندان جذابیتی نداشت. برای رفع این مشکل، دولت چین تلاش کرد مشوقهایی را ایجاد نماید تا اولاً یوآن قابلیت سرمایه­گذاری در بازار سهام داشته باشد و ثانیا به سادگی قابلیت تبدیل به ارزهای دیگر را داشته باشد. لذا برنامه­هایی به شرح زیر برای این مهم تدارک دیده شده است:

برنامه سرمایه ­گذار واجد شرایط نهادی خارجی

این برنامه^[1] که به اختصار QFII معروف شده است با هدف بین المللی کردن یوآن طراحی شد. مطابق این برنامه به موسسات سرمایه­گذاری واجد شرایط خارجی اجازه می­دهد تا با استفاده از یوآن در بازار سرمایه چین تا سقف معینی سرمایه­گذاری نماید. اگر این امتیاز به موسسه­ای داده شود، آن موسسه اجازه دارد تا سهام نوع A[2] را در بازارهای بورس شانگهای و شنزن خریداری نماید. بنابراین، اشخاصی که در خارج از چین، یوآن داشته باشند می­توانند آنرا در داخل چین سرمایه­گذاری نمایند [6].

بازار اواق قرضه دیم سام

اوراق قرضه[3] دیم سام[4]، اوراقی هستند که عمدتا در هنگ­کنگ با پذیرش یوآن خارج از چین[5] و برای اشخاص خارجی منتشر می­شوند. این اوراق بعد از صرف دیم سام (نام غذایی معروف در هنگ­کنک) منتشر شده و به این نام نیز معروف گشته است. اولین اوراق قرضه دیم سام در سال 2007 و توسط بانک توسعه چین منتشر شد. تا سال 2010، تنها بانکهای چین و هنگ­کنگ می­توانستند این اوراق قرضه را منتشر کنند. با آزادسازی منجر به توسعه بازار یوآن در خارج از چین و بین­المللی شدن اوراق دیم سام شد. شرکتهای خارجی در جستجوی دارایی­هایی هستند که به یوآن منتشر می­شوند. بانک ساختمان چین اولین بانکی بود که در نوامبر 2012 اوراق یوآنی در لندن منتشر کرد. این فرآیند توسط بانکهای غیرچینی مانند ANZ، HSBC، Banco do Brasil در ابتدای سال جاری ادامه یافت [7].

[1] Qualified Foreign Institutional Investor

[2]  سهام نوع A (A-Shares) سهام بازارهای بورس شانگهای و شنزن هستند که برخلاف سهام نوع B، دولت چین خرید و فروش آنها را برای خارجیان منع نکرده است.

[3] Bonds

[4] Dim Sum Bond Market

[5] CNH