کارتهای EMV،کارتهایی هستند که ذخیرهسازی داده در آنها در مدارهای مجتمع[1] به همراه نوار مغناطیسی انجام میشود. این کارتها شامل کارتهایی است که برای قرائت دادهها، باید وارد دستگاه شوند یا بصورت بدونتماس و با استفاده از فناوری RFID بتوان اطلاعات آنها را احصاء کرد.
EMV سرواژه یوروپی، مسترکارت و ویزا میباشد؛ سه شرکتی که در ابتدا این استانداردها را ایجاد کردند. این استاندارد هماکنون به وسیله کنسرسیومی بنام EMVCo (یک شرکت خصوصی با مسئولیت محدود) مدیریت میشود که کنترل آن بصورت مساوی بین شرکتهای ویزا، مسترکارت، JCB، آمریکن اکسپرس، یونیونپی و دیسکاور تقسیم شده است.
کارتهای پرداختی که عمدتاً استاندارد EMV را دارند به کارتهای Chip و PIN یا کارتهای Chip و Signature معروف هستند (بسته روشهای احراز اصالتی که صادرکننده کارت مورد استفاده قرار میدهد).
مهمترین کارتهایی که بر اساس این استاندارد صادر شدهاند، عبارتند از:
- VIS - متعلق به ویزاکارت؛
- MasterCard Chip - مسترکارت؛
- AEIPS - امریکن اکسپرس؛
- UICS - یونیونپی چین؛
- J Smart - شرکت اعتباری ژاپن (JCB)؛
- D-PAS -دیسکاور/داینرز کلاب
اولین نسخه استاندارد EMV در سال 1995 منتشر شد. نسخه 4، آخرین نسخه منتشره است که در سال 2011 منتشر شد و از آن زمان تاکنون مورد استفاده است. این نسخه شامل 4 کتاب و اسناد دیگری به شرح زیر است:
- Book 1: Application Independent ICC to Terminal Interface Requirements
- Book 2: Security and Key Management
- Book 3: Application Specification
- Book 4: Cardholder, Attendant, and Acquirer Interface Requirements
- Common Payment Application Specification
- EMV Card Personalization Specification
کتابهای فوق هر کدام به ترتیب 189، 174، 230 و 154 صفحه بوده که جزئیات این استاندارد فنی را توضیح میدهد. مطابق با استاندارد EMV، یک تراکنش از مراحل زیر تشکیل شده است؛
انتخاب Application؛
پردازش اولیه Application
قرائت دادههای Application
محدودیتهای پردازش؛
احراز غیربرخط اصالت داده؛
تایید مالک کارت؛
مدیریت ریسک ترمینال؛
تحلیل اقدام ترمینال؛
تحلیل اولین اقدام کارت؛
مجوز تراکنش برخط؛
تحلیل دومین اقدام کارت؛
پردازش صادرکننده کارت.
[1] Integrated Circuits